PICO ANETO

PIRINEOTAKO SABAIAN

Aneto, 3404 m.

Por Jaione Oribe:

Urriak 18, goizeko 5.30ak, La Besurtako parkinga (Hospital de Benasque inguruan). "Muaka Kalifornia Hotel"ean, Maite, Gallas, Peti ta ni, Jaione. Iratzargailua entzun eta pentsatu nuen, zein koñok agindu dit aste neketsu baten ostean honaino etortzea, gaua hemen pasatzea (4 orduko tarteari gaua deitu ahal badiogu…) eta Aneto igotzera ekitea? En fin, mendia holakoa da… Eskerrak pentsamendu hauek erraz ahazten ditudala!!

Gosaldu eta 6.30ak inguru La Besurtatik irten ginen (1860 m). 35 minutu inguru eman genituen La Renclusako aterperaino (2140 m).

Bertan bueltarako janaria utzi eta, kasualidadez, puntu gorriak ez jarraitzeko oharra irakurri genuen. Oharra buruan, bideari ekin genion. Gauez oraindik, bidea nekez ikusten, mugarrien bila ibili ginen lehenengo metrotan, igotzen ari genuen aldapaz ia ohartu gabe. Harriz harri, sin prisa pero sin pausa… baina kontua da puntu gorriak hortxe zeudela uneoro… Oraindik ez dakigu gu haien atzetik edo haiek gure atzetik zetozen… Jarraitu ala ez, galdu ez ginen egin, ezta ere gure atzetik zetorren tropa osoa (konfiantzakoak ginelakoan???)

Zorionez, gaua atsegina izan genuen, izartsua eta epela, eta bidearen hasiera ziztu bizian pasatu zitzaigun. Goizeko lehen argiekin paisaiaz gozatzen hasteko momentua iritsi zen. Egun ederra genuen aurretik dudarik gabe!!

Egunon!!!
 

Lehenengo elur arrastoak ipar maldetan 2700 metro inguruan topatu genituen, eta ibiltzeko oso erosoa zen elur mihi batetik joan ginen Portillonerantz.

Elur eta harri artean …
…postureoa egiteko aukera paregabea!

Aterpetik 2 ordura gutxi gora behera, Portillón Superior (2880) izena duen ebakia gurutzatu eta aurrez aurre Anetoko glaziarra eta tontorra azaldu zitzaizkigun.

Momentazo!!!

Portillonetik jeitsi eta lehenengo zatia elurretik eroso egin genuen kranpoirik gabe. Glaziarrera iritsita, alpinista itxura hartzeko momentua iritsi zitzaigun: kranpoiak, kaskoa pioleta… guztia prest argazki "superpro" batzuk ateratzeko!!

Argazki baterako konbinazio perfektua… Parecemos buenos y todo…
Bide ederra, elurra ibiltzeko perfekto, egun paregabea, eta konpainia ona!
　

Bide luzea aurretik dugu oraindik …
…eskerrak hemendik berriketan joan gaitezkeela!

Glaziarra zeharkatuta, solasean joateko aukera amaitu zen. Azken txanpa!! Urrutitik ikusten genuen eta izerdi galanta aterako zigun "pala" igotzeko momentua iritsi zen. Ttipi-ttapa, ttipi ttapa… isilpean laurak aldapan gora!

Pala putie…

Arnasestuka, azken malda hau gainditu eta 3880 metrotara, aspaldi amestutako unea: Mahomako zubia. Zorionez niretzat, uste baino zabalagoa! Elur arrastoak ikusita, badaezpada kranpoiekin zeharkatu genuen igarobidea. Hori bai, zubia baino lehen motxilak utzita, erosoago pasatzeko. Haizerik eta jenderik gabe, lasai gurutzatu genuen zubia. Lasai baina… emotion!!! Ahaztezina benetan.

 Si Mahoma no va donde Gallas…

Azkenik, 11.30ak pasa Pirineotako sabaia eskuratu genuen (aterpetik 4h15’ inguru). Besarkadak lapurtu eta talde argazkiak egiteko momentua! Que conste….

Aneto gure oinetan, 3404 m.

 Neskalatzaileak gu gara…
… baita zuek ere, Iturriberoak!!!

Baina mendi baten konkista ez da amaitzen jeitsi arte… Berriz Mahoma kontu handiz gurutzatu eta, nik behintzat, lasai arnastu nuen. Ta plazer handiz gainera!

Azken begirada…

Oraingoan "pala putie" umore onez hartu genuen. Kulitrineoan jeistea ere bururatu zitzaigun, baina Petiren ipurdiak gomendatu zigun ez egitea.

 Pioletatik zintzilik

Pozik eta hankak gero eta gehiago gogortzen egin genuen bueltako bidea. Aterpera iritsi eta, garagordoak eskuan, amaitutzat eman genuen espedizioa. Bertan lotara geratzeko asmoekin geunden, baina gure desadostasunak eduki genituen aterpekoarekin, eta goizean utzitako "piknik"a hartu eta gero (katu, txakur, zaldi eta astoz inguraturik) La Besurtaraino jeitsi ginen.

Hurrengo egunean mendi buelta lasaia egin genuen, baina oraingoan Maite furgoan geratu zen. Aneton bere bizkarreko lesioaz berreskuratuta zegoela frogatu genuen, baina badaezpada deskantsatu behar! Oraingoan Aneto urrutitik mirestea erabaki genuen. Benasqueko errepidearen amaieran, Puerto de la Glera norantza hartu genuen. Behin bertara iritsi, gora jarraitu genuen, bidea oso argi izan Gabe.

 Anetora begira

 Que no me entere que ese culito pasa hambre!

　
Cresteando… Sacroux mendiko gailurrera iritsi ginen.

Pico Sacroux, 2668 m.
Jeitsiera bide inprobisatu batetik izan zen (nire bi "gida" hauek beti toki entretenigarrien bila…) Uste baino lehen furgonetara iritsi eta ia ia Maite siestan topatu genuen! Zorionez, bazkaria prest ta garagardoak hotz zituen!

Asteburu ederra benetan. Mila esker equipo!!! Hurrengo erronka??????